Traviata, La

J.Sutherland - L.Pavarotti
M.Manuguerra - M.Lambriks
D.Jones - G.Tadeo - e.a.
London Opera Chorus
National Philharmonic Orchestra
R.Bonynge
Decca D2112D  3lp

Als ik de tel niet ben kwijtgeraakt is dit mijn 24e complete Traviata, de highlights natuurlijk niet meegeteld. Daarbij zijn talloze doublures van zangers die hun rol meerdere malen opnamen.. In deze eerste digitale is er maar een zo bij, want Joan Sutherland zong de opera eveneens voor Decca in 1964. Maar Alfredo is op de plaat een nieuwe rol voor Pavarotti, en Germonte voor Manuguerra. Bij een zo groot aantal opnamen is het niet meer doenlijk de beste er van aan te wijzen. In bijna alle is wel een element dat ze de moeite waard maakt. Maar deze nieuwste behoort wel in de topklasse. Ten eerste door het zeldzame feit dat hij nu eens absoluut volledig is. Niet alleen alle kleine traditionele coupures van een paar maten hier en daar, maar we krijgen hier ook Alfredo’s cabaletta, het tweede couplet met Germonte (die waren al eerder op de plaat) maar zelfs het tweede couplet van “Ah forse é lui” en “Addio del passato”. Waarbij aangetekend moet worden dat het bijgevoegde tekstboek verzuimt de tekst van die coupletten te vermelden! Richard Bonynge heeft zich stipt aan Verdi’s partituur gehouden, en als altijd merken we hoe die tweede coupletten onmisbaar zijn voor de architectuur van een werk. Bijna altijd is het zo dat iedere coupure steevast ten nadele van een opera uitvalt. Sutherland is in die 15 jaar (de opname is van 1979) rijper geworden. Maar als men denkt dat ze nu te oud voor de rol is vergist men zich. Ze klinkt helderder dan vroeger, haar uitspraak is beter gearticuleerd, haar hoge Es met het eind van de eerste acte (die Cotrubas niet zingt) is glorieus. Haar hele Traviata is beter dan haar eerste. Manuguerra is een fraaie lyrische Germonte, Pavarotti mij te fors van klank als Alfredo. Onze Marjon Lambriks is in deze sterbezetting een hartelijke meelevende Anina.

Leo Riemens  1984

Bekijk Opera